Vind jij het gemakkelijk om je grenzen te voelen en om aan anderen aan te geven wat jouw grenzen zijn? Ik vind het niet gemakkelijk en als ik zie dat mensen hun grenzen duidelijk aangeven vind ik dat moedig.

Ik vind conflicten lastig en voel me het prettigste als ik in harmonie ben met iedereen om me heen. Maar ik merk dat als ik me aan iedereen aanpas, ik steeds verder van mezelf af kom te staan. Het lijkt dus een keuze: dicht bij mezelf blijven of harmonie voelen met de rest van de wereld.

Als ik me veilig voel bij iemand durf ik makkelijker aan te geven wat ik werkelijk denk en voel, dan is daar ruimte voor. Dan verdiept het contact. Maar die klik is er niet altijd. Soms wijken mijn grenzen af van die van iemand anders, en gaat iemand over mijn grens heen. Ik hoop dan dat ik zo goed met mezelf verbonden ben dat ik krachtig, maar ook respectvol naar de ander toe, aan kan geven waar ik voor sta en wat mijn grens is. Als ik dat niet doe ontstaat er boosheid naar mezelf toe. En dat stapelt zich op elke keer dat dit gebeurt. Die boosheid is niet gezond. Grote kans dat ik een keer uitval tegen de verkeerde persoon. Of mezelf steeds minder waardevol voel.

Elke keer dat ik mijn grens aangeef is een overwinning op mezelf. Ik heb dit als kind niet aangeleerd gekregen. Het uiten van mijn gevoelens gaat stapje voor stapje. Ik krijg zo steeds meer respect voor mezelf en anderen krijgen ook steeds meer te zien wie ik echt ben. We zijn allemaal uniek, en het is mooi om elkaars unieke kenmerken te leren kennen. Zo ontstaat er ruimte om te zien wie iemand werkelijk is.