Wat ooit mondelinge geschiedenissen, mythen en legendes waren die rond het vuur of door reizende vertellers werden verteld, zijn opgeschreven en zijn over de hele wereld bekend geworden als sprookjes.

De oorsprong van de meeste sprookjes zou niet voldoen aan de huidige normen van de Vereniging van Sprookjes. Ze vertelden ongepaste verhalen en zouden worden beoordeeld als ongepast voor kinderen. De meeste reizende vertellers vertelden sprookjes met dramatische details om kinderen zich te laten gedragen, een lesje te leren of de tijd door te brengen net als spookverhalen rond een kampvuur vandaag.

Veel van de verhalen hebben enige basis van waarheid. Sommigen geloven bijvoorbeeld dat Margarete von Waldeck, de dochter van de 16e-eeuwse graaf van Waldeck, het verhaal van Sneeuwwitje en de zeven dwergen inspireerde. Het gebied van Duitsland waar het gezin woonde stond bekend om de mijnbouw. Sommige tunnels waren zo smal dat ze kinderen of kleine mensen zoals dwergen moesten gebruiken om in de mijnen te werken.

Naarmate de verhalen evolueerden, kregen ze een meer magische kwaliteit met fictieve personages zoals feeën, reuzen, zeemeerminnen en kabouters, en soms gruwelijke verhaalplots.

De gebroeders Grimm verzamelden en publiceerden enkele van de meer bekende verhalen die we tegenwoordig kennen. Jakob en zijn broer Wilhelm gingen op zoek om deze verhalen te bewaren in een tijd in de geschiedenis waarin een traditie van mondelinge verhalen aan het vervagen was. In 1812 publiceerden ze hun eerste verhalenbundel getiteld Household Tales. De donkere kwaliteiten van hun verhalen waren duidelijk bedoeld voor een volwassen publiek.

Repelsteeltje is een van de verhalen die ze verzamelden. Er zijn verschillende andere versies en de kleine man claimde veel verschillende namen in heel Europa. Van Trit-a-trot in Ierland tot Whuppity Stoorie in Schotland, Repelsteeltje maakt het historici moeilijk om hem te identificeren.

Terwijl sommige verhalenvertellers een lange en soms oude geschiedenis hebben, zoals Aesop (De vos en de gans, de mier en de sprinkhaan), zijn anderen recenter, zoals de gebroeders Grimm.

Hans Christian Andersen, voor het eerst gepubliceerd in 1829, bracht ons geschreven versies van de prinses op de erwt, het lelijke eendje, de kleine zeemeermin en nog veel meer. Waar de verhalen van Grimm een ​​donkerdere cast zouden kunnen krijgen en onmiskenbaar geschreven zijn met volwassenen in het achterhoofd, zijn de verhalen van Andersen lief en warm.

Wat kun je doen vandaag?

- Betrek je publiek. Kinderen doen graag mee. Laat ze kwaken elke keer dat je het lelijke eendje noemt of maak de bewegingen van het beklimmen van Jacks bonenstaak.
- Gebruik herhaling. Herhaalde strofen, lettergrepen of bewegingen houden de kinderen bezig. Het helpt hen niet alleen om het verhaal te onthouden, maar maakt ze ook klaar voor de volgende ronde van de herhaalde zin of strofe.
- Geef je personages een stem. Niemand houdt van een monotone verteller. Buehler, Buehler, Buehler. Nee, zelfs kinderen houden niet van monotoon. Door je stem voor elk personage af te wisselen en opwinding, verdriet en teleurstelling te verbuigen, zal drama ontstaan ​​en de verbeeldingskracht van de kleine geesten die naar je luisteren worden gestimuleerd.
- Stel onderweg vragen. Het is een uitstekende manier om je verhaal op gang te houden en de luistervaardigheid van de kinderen te meten.
- Zoek uit of iemand een eigen verhaal heeft. Misschien ben je in de aanwezigheid van een geweldige verteller!

Deel je favoriete sprookje met vrienden en familie. Probeer ze uit het hoofd te relateren, want dit is al lang een traditie. Bezoek een bibliotheek of lokale boekhandel voor verhalen. Gebruik #TellAFairyTaleDay om op sociale media te posten.