In een interviewreeks spreken we met een aantal Blaricummers over hoe het met hen gaat in deze tijden van corona.

Zo heb je een coronacrisis, zo heb je een Summer Academy. Bij BVV’31 houden ze die er voortaan in; acht weken lang drie zomertrainingen per week. In mum van tijd had de Blaricumse Voetbal Vereniging zestig deelnemers. Vriendjes, vriendinnetjes, iedereen was welkom. Bas IJsselstijn, Hoofd Opleiding, wordt nog altijd vrolijk van de spontane geboorte.

Het zomerkamp was er zonder de lockdown van het voorjaar en een zomer vol thuisblijvers wellicht nooit gekomen. “Dat hebben we er toch maar aan overgehouden”, zegt Bas IJsselstijn. Hij vond het altíjd al zonde dat er in de mooiste maanden van het jaar niet werd gevoetbald. De COVID-nood werd nu een deugd.

Eigenlijk komt BVV’31 de coronacrisis goed door. “We hebben geen moeilijke keuzes hoeven maken of zware beslissingen moeten nemen. Sommige dingen zijn vervelend of lastig, maar dat is toch niets vergeleken met de impact op de gezondheid van veel mensen en de mensen in de zorg, of de problemen voor de horeca, die worden pas echt getroffen. Dan valt het bij de voetbalclub wel mee.”

De eerste lockdown, in maart, april en mei was wel wat ‘makkelijker’ dan dit najaar. “In maart ging alles dicht, wel abrupt maar ook heel duidelijk.” De tweede periode, eind september begin oktober waarin de competitie doorging, maar de ouders niet meer op de club mochten komen en de clubhuizen dicht moesten, vond hij lastiger. “Bij ons mochten er ‘zoveel’ bezoekende rij-ouders en begeleiders de club op, bij andere clubs was dat weer totaal anders. Dat zorgde voor onduidelijkheden, irritaties en heel veel vragen. En dan had je nog de mensen die twee dagen na een persconferentie de club op kwamen en koffie wilden. “Is de kantine dicht? Maar ik mag toch wel koffie!”” Dat de terreinen nu weer helemaal dicht zijn: “Niet leuk, wel duidelijker.”

BVV’31 heeft zich één ding ten doel gesteld: “Het voor de jeugd zo leuk en gewoon mogelijk maken op de club. De senioren mogen niet voetballen, dat is duidelijk, maar voor de jeugd proberen we zoveel activiteiten te organiseren dat de kinderen niet eens merken dat we iets niet kunnen doen.”